По резултатох пописованя жительства на Закарпатю 2001. року од 1 мил. 260 тисячи особох за русинох припознати лєм кус вецей як 10 тисячи особи, тй 0,8% од вкупного жительства. Активисти русинского руху тримаю же тота цифра зменьшана, а резултати попису фалсификовани. Дзепоєдни русини предкладали оглашиц ше европским инстанцом и окончиц нєзависне пописованє жительства у Закарпатскей обласци, же би на тот способ дошли до реалней цифри русинского народу. Нєшка, єден з главних проблемох Русинох то питанє нєприпознаня русинского идентитету з боку официйних українских власцох. Нєшка Русини припознати як окремни славянски народ у шицких жемох дзе жию або маю числену дияспору. У Русинскей дияспори у Сербиї, Горватскей, Словацкей, Мадярскей и других жемох исную рижнородни орґанизациї и културни здруженя, о котрих русинска национална меньшина у України може лєм шнїц.

Интересантне же українцох по початок прешлого вику на Подкарпатскей Руси (и других територийох дзе жили Русини) нїґда нє було. Коло того, лидере русинского националного руху одбили українски язик як и идею окремней українскей нациї и тезу же русини припадаю ґу тей нациї. Так народни будитель русинского народу Александр Духнович твердзел же «за горами нє цудзи», алє потримовал вязу лєм з русофилами, котри катеґорично одбивали свою припадносц ґу українцом, и з їх центрами у Львове – «Руским народним домом» и «Галицко-руску матицу». Ище єден значни русински дїяч А. Добрянски – тиж одбивал українство и уходзенє русинского народу до українства, вон пропаґовал кутурне и духовне єдинство з етнїчним русами. Вони комуниковали з високим, владаюцим кругами Австро-Угорскей дзе Добрянски императорови придал петицию з 12 точки , у котрих ше гутори о припознаню русинскей а нє українскей националносци у Мадярскей, о одредзованю русинскей териториї, уводзеня русинского язика до школох и снованє и видаванє русинскей преси як и менованє русинских административних роботнїкох.

Аж 20-тих рокох ХХ столїтия на русинских жемох почало зявйованє нєвелькей ґрупи українских емиґрантох, зоз Галичини и Централнией України, котри були фанатично пошвецену українству. Баш вони, помедзи русинох розширяли пропаґанду о якейшик припадносци ґу «Велькей України», а трицетих рокох ХХ столїтия тих українских емиґрантох нє було вецей як 3 тисячи. Муши ше замерковац же, без огляду на вельку активносц українизаторох, котрим ше удало уцагнуц до своїх шорох часц русинскей младежи, у живоце Подкарпатскей Руси було барз мало українского. Велька часц родичох школярох, 73%, вияшнєли ше процив того же би їх дзеци у школох учели на українским язику. Свой вершински досяг українска аґитация досцигла под час иснованя Карпатскей України, алє период , кед Подкарпатска Рус уходзела до составу Мадярскей, указал же українизация медзи русинами нє була закончена и медзи нїма преовладали прочешки намаганя.

После припаяня Подкарпатскей Руси ґу УССР, у пасошох (особних карточкох) шицким русином автоматски була записана українска националносц. Пошвидшаним темпом були фалсификовани свидоцтва о родзеню, до нїх уписоване же жителє Закарпатя родзени у України, а нє у Австро-Угорскей або Чехословацкей, та су прето по националносци українци. Шицки школи були нараз преруцени на українски язик. Же би ше пошвидшал українски вплїв у обласци держава барз потримовала преисельованє етнїчних українцох зоз централних часцох України, окреме кед мали педаґошке образованє. Так на концу 40-тих рокох у школох Закарпатя було 2100 учительох зоз Централней України и Галичини котри робели на українизациї русинских ученїкох.

З потримовку совєтского руководства тоти приселєнци швидко у Закарпатскей обласци завжали шицки орґани власци. Же би остали на своїх длужносцох, велї руководзаци рижних державних службох зоз шорох русинох почали з конкретнима дїлами указовац же вони етнїчни українци.

Политика українизациї одвивала ше и у других державох дзе жил русински народ як национална меньшина. На приклад , у Югославиї Советски Союз тиж запровадзовал политику нєприпознаня русинского народу. На конференциї представительох русинскей националней меньшини 1947. року було обявене же югославянски русини представяю лєм часц «совєтского українского народу», а СССР їх покровитель и защитнїк. Тота теория нє наишла на одволанє у русинским народу Югославиї. Дружтво историчарох Войводини одвитовало на подобни намаганя зоз видаваньом зборнїка роботох «З историї русинох по 1941. рок», дзе з науковима арґументами доказовали нєукраїнске походзенє русинох на Балкану.

Распадом СССР-а почала нова етапа українизациї русинского жительства у України. Так 1996. року бул принєшени познати «План мирох за ришенє проблему українцох-русинох». Документ препоручовал мири за змоцньованє українизациї Закарпатя (язик, култура, вибор кадрох и др.), интеґрацию жительства до социялно-политинного и духовно-културного милєа України, тй. асимилацию русинох до українского етнїчкого штредку.

У дискусиї о националней припадносци русинох важне розпатриц аспекти формованя їх идентитету. Твердзенє же етноним Русин «лєм стара назва українского народу», як то твердза власци нєзависней України, и зоз чого ше виводзи же русини – «часц українского народу» - нєма нїякей основи. Процеси українского будзеня и воспоставяня идеолоґиї «українства» нємало вплїв на русинску самоидентификацию. Нєшка повесц же русини то українци, исте як кед би етнїчни руси гварели же українци то лєм «етноґрафична ґрупа русох», а українци вообще нє исную. Русин, кед гутори же є русин, нє чувствує ше як українєц, без огляду на историчне значенє того термину.

Русини у Карпатским реґиону зачували свойо особне историйне нашлїдство, язик и обичаї, котри их вяжу зоз старим карпато-славяно-руским нашлїдством и Святу Русию. Сам термин Русин вельо старши од термину українєц. Кед би ше сцел повязац термин Русин зоз даяким сучасним славянским народом то би могло буц лєм зоз етнїчним Русийским народом.

У Русиї и тераз у дзепоєдних обласцох жию Руси котри чуваю у своєй самоназви термин «русин» а українци тот термин страцели.

У традициї и народним паметаню русинох нєиснує чувство припадносци ґу українскому народу. У историї и култури русинского народу нєт места за славних козакох зоз прешлосци як цо Тарас Шевченко, Иван Франко и других родоначальнїкох українского националного будзеня.

Пописованє жительства у України 2013. року муши указац реалне число русинского етносу у Закарпатскей обласци/Подкарпатскей Руси. Дзекуюци тим резултатом русини буду мац право чувствовац ше як русини и вимагац хаснованє законских правох, котри припадаю националним меньшином у европских демокраских державох. Було би барз хасновите формовац єдинствени русински информативни Интернет-ресурс, пошвецени попису жительства 2013. року. Тот проєкт би могол публиковац новосци, аналитични материяли котри ше дотикаю проблему националней идентификациї русинох, информовац жительство о будуцим попису и його резултатох. Було би добре ґу тому уключиц шицки русински орґанизациї, як у України так и русинску дияспору. Попис може постац основа змоцнєня єдинства русинского народу, пребудзиц русинску свидомосц, котра пре вельорочну українизацию у векшини жительох Закарпатя страцена. Масово врацанє ґу русинскому националному идентитету допомогнє консолидованю и очуваню народу.

Григорий Миронов